«Στη Γυναίκα»
Εσύ, που αν και τ’ όνειρο κατάχαμα έχει πέσει
και ζεις αγάπη δίνοντας στα σκόρπια του κομμάτια,
εσύ, που απ' τον αγώνα σου
τα μπράτσα έχουν δέσει
κι η επιμονή στολίζοντας φέγγει τα δυο σου μάτια.
Γυναίκα, που αψήφησες τα βάθη των νερών
και για κολύμπι όρμηξες ατρόμητη, γενναία ,
κι ούτε μια ευχή για εμψύχωση στο στόμα των αντρών,
μα είχες πείσμα αλλόκοτο και θέληση σπουδαία.
Εσύ, ολόγλυκια φωνή, κορώνες πάντα βγάζεις
κι ας είναι τα μικρόφωνα κάπου αλλού στραμμένα,
εσύ, στα άτολμα μυαλά νέες ιδέες βάζεις
πως τ’ ακατόρθωτα δε γίνεται
να είν’ τα βολεμένα.
Σε σένα που τα χρέη σου ποτέ τους δεν τελειώνουν
και σε τραβούν απ’ το γιακά νύχτα, αλλά και μέρα,
ο ουρανός στέλνει βροχή τα χιόνια σου να λιώνουν,
και σού φορά στο δάχτυλο
του σεβασμού του βέρα.
Γυναίκα, συναδέλφισσα, κόρη, γιαγιά και μάνα,
πόσες ευχές ανάλογες στο έργο σου ταιριάζουν;;
Εργάτρια, φοιτήτρια, γιατρίνα και δασκάλα,
προχώρα κι ας εμπόδια στο πέρασμά σου βάζουν!
Χρυσούλα Λουλοπούλου
Εκπαιδευτικός, συγγραφέας και ποιήτρια καθώς και πολύτιμο μέλος του Συλλόγου μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου